سال هاي سال چنين به نظر مي رسيد كه مادران نقش اصلي را در رشد كودكان بازي مي كنند، شايد اصطلاحاتي چون غريزه مادرانه را شنيده باشید، عليرغم اينكه نقش مادر بسيار واضح و مبرهن است و نقش پدر به نظر مبهم و ثانويه مي رسد، اماحقيقت، چيز ديگري است.
مادران فقط نيمي از ماجرا هستند، امروزه معلوم شده است كه پدران نقش بسيار مهمي درمراقبت کودک دارند، البته اين رابطه در 2 سال اول تولد بسيار مناسب است و به رشد عاطفي كودك كمك مي كند، ولي چنانچه اين رابطه به همان شكل باقي بماند، باعث آسيب به كودك مي شود.
یکي از وظايف پدران اين است كه كمك مي كنندتا رابطه چسبنده مادر و كودك ادامه نيابد و كودك فضاي بازتري برای كسب تجربيات جديد، كاوش و رشد پيدا كند و بتواندبه استقلال موردنياز دست يابد.
پدرها بيش از مادران، فرزند خود را به پيشرفت و انجام كارهاي جديد فرا مي خوانند، پدرها فرزند خود راترغيب به ابتكار، خطرپذيري، و انجام فعاليت هاي ناآشنا و حضور در وضعيت هاي ناشناخته مي كنند.
آنها دوست دارند با فرزندان خود بازي كنند، بازي هاي آنها عموماً بازي هايي است كه فرزندشان را از لجاظ جسمي تحريك مي كند، ظاهرا بزن بزن با پدرها، كودكان را به خطر كردن ترغيب مي كند.
مادران بيشتر نقش ارضاء عاطفي و مراقبتي نسبت به كودك دارند، آنها بيشتر به فرزندان خود قوت قلب مي دهند و از آنها مراقبت مي كنند.
مادران بيش از پدران، فرزند خود را همانطور كه هست مي پذيرند و آنها را زياد تشويق نمي كنند، مادرها بيشتر وقت خود را به جاي بازي، صرف مراقبت از فرزندانشان مي كنند.
به عنوان مثال خانواده اي را كه در محوطه بازي هستند، تجسم كنيد، دختر بچه دوساله آنها در حال تاب خوردن است،پدرش او را هل مي دهد تا بالا و بالاتر برود اما مادرش با نگراني او را نگاه مي كند و مي گويد: "عزيزم مراقبت باش، زيادبالا نرو."
بررسي هاي صورت گرفته بر نحوه تربيت كودكان توسط پدرها و مادرها نيز حاكي از اينگونه تفاوت هاست.
محققان بارها و بارها نشان داده اند كه مادران بر قوت قلب بخشيدن و مراقبت از فرزندان تاكيد دارند و پدرها بر مبارزه و تحرك.
محققاني كه تعامل والدين با فرزندانشان را بررسي كرده اند، مي گويند؛ پدرها و مادرها معمولاً هر يك نقش ويژه و ارزشمندي در رشد عزت نفس فرزندان خود دارند و پدرها بيشتر به دنبال افزايش اعتماد به نفس، خود مختاري و ايجاد توقعات بالا درفرزندانشان هستند، در حالي كه مادرها بيشتر احساس پذيرش خود و حساس بودن نسبت به ديگران را در فرزندان خويش ايجاد مي كند.
تهیه و تنظیم : فاطمه خراسانی-کارشناس روانشناسی مر کز مشاوره آرامش فرماندهی انتظامی استان مازندران