«ماری فرانس هیورت»، محقق ارشد و استادیار پزشکی جمعیت در دانشگاه هاروارد، گفت: «جفت به عنوان محرک اصلی تغییرات در فیزیولوژی انسولین در بارداری، احتمالاً منبع اصلی هورمون‌های دخیل در ایجاد دیابت بارداری است.»
دیابت بارداری از هر هفت بارداری یک مورد را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند منجر به عوارض متعدد در دوران بارداری و زایمان شود.
تحقیقات قبلی نشان داده است که مقاومت بیش از حد به انسولین منجر به دیابت بارداری می‌شود، اما دلایل دقیق این مقاومت نامشخص است.
برای این مطالعه، محققان تجزیه و تحلیل ژنتیکی را بر روی نمونه‌های بافت جفت انجام دادند و ۱۴ ژن مرتبط با مقاومت به انسولین را شناسایی کردند.
نتایج نشان می‌دهد که قوی‌ترین ارتباط مربوط به ژن IGF-۱ است که اثرات هورمون رشد را در بدن مدیریت می‌کند. هورمون تولید شده توسط ژن IGF-۱ مربوط به هورمون انسولین است و بر نحوه پردازش قند خون توسط سلول‌ها تأثیر می‌گذارد.
محققان خاطرنشان کردند که سطح هورمون IGF-۱ در طول بارداری افزایش می‌یابد و در افراد باردار پنج برابر بیشتر است.
به گفته محققان، علاوه بر این، سطوح پایین هورمون IGF-۱ در اوایل بارداری می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که یک زن در معرض خطر ابتلاء به دیابت بارداری است، با توجه به اینکه سطوح بالاتر با مقاومت کمتر به انسولین مرتبط است.
نتایج نشان می‌دهد که سطوح پایین هورمون IGF-۱ در خون در سه ماهه اول، مستقل از سایر عوامل خطر مانند وزن اضافی، تشخیص بعدی دیابت بارداری را پیش‌بینی می‌کند.
هیورت در بیانیه خبری هاروارد گفت: «این امکان وجود دارد که اندازه گیری هورمون IGF-۱ در سه ماهه اول به شناسایی افراد در معرض خطر ابتلاء به دیابت بارداری در اوایل بارداری کمک کند، و به طور بالقوه پنجره‌ای برای پیشگیری ارائه دهد. ما امیدواریم که تحقیقات بعدی را برای بررسی اینکه آیا این پروتئین در تنظیم قند خون بارداری نقش دارد یا خیر انجام دهیم.»