آيات زيادي بر آن دلالت دارد و روشن ترين آيات، اين آيه شريفه است كه مي فرمايد" قُل لا اسئلكم عليه اجراً الا المودة في القربی؛ اي پيامبر، به مردم بگو من از شما درخواست هيچ اجر و مزدي براي رسالتم نمي كنم، جز محبت و دوستي با خويشانم." همچنین از پيامبر اكرم (ص)، روايت شده است كه فرمودند" احبّوا الله لما يغذوكم من نعمته و احبّوني لحبّ الله و احبّوا ذريتي لحبّي اياهم؛ خداوند را دوست بداريد، به خاطر نعمتهايي كه به شما ارزاني داشته است و مرا هم دوست بداريد، به جهت دوستي با خدا و با فرزندان من دوستي نماييد، چون من آنها را دوست دارم."

اين محبت و دوستي كه مورد توجه خدا و پيامبر و ائمه معصومین است، نصيب كسي مي شود كه عظمت خدا و پيامبران و ساير اولياي خدا را درك كند و آنان را بيشتر بشناسد؛ زيرا محبت فرع بر معرفت است.

معرفت و شناخت مقامات معنوي، کرامتی است از جانب خداوند متعال؛ چنان كه در زيارت شريف عاشورا مي خوانيم" فاسئل الله الذي اكرمني بمعرفتكم و معرفة اوليائكم و ارزقني البرائة من اعدائكم ان يجعلني معكم في الدنيا و الاخرة؛ از آن خدايي كه مرا به شناخت و اعتقاد به شما، اكرام

كرده و بيزاري از دشمنانتان را به من روزي داده است، مسألت مي جویم كه مرا در اين دنيا و آخرت، با شما قرار دهد."

مسلما، يكي از راههاي دریافت معرفت نسبت به اوليا، علاوه بر تأمل و مطالعه در شرح حال و سيره و زندگاني آنان، توجه به مقامات معنوي و فضايل اخلاقي آنان است.

فاطمه معصومه (عليها السلام) از جمله زناني است كه در اين جهت، گوي سبقت را از ديگران ربوده است؛ چرا چنين نباشد كه با استعداد ذاتي، تحت تعليم و تربيت دو امام بزرگوار، يعني پدر آن حضرت، امام موسي بن جعفر (عليهما السلام) و برادرش عالم آل محمد، امام رضا (عليه السلام) بوده است و از خانداني است كه اصل شجره ی طيّبه هستند و جمله ی بلندي كه در زيارت آن حضرت آمده است" فانّ لك عند الله شأناً من الشأن" ، شاهد اين مدعاست و اين شأن و مرتبت عظيم، مرهون ايمان و عمل صالح است. كسي كه خود به مقام قرب الي الله و ايمان و عمل صالح نرسيده باشد، شخص ديگر، نمي تواند از راه دوستي او، به خدا تقرب پیدا كند.

از دلايل روشن، بر مقامات بلند معنوي حضرت فاطمه معصومه (س)، رواياتي است كه در فضيلت و اهميت زيارت آن حضرت، رسيده است. شيخ صدوق، در كتاب «ثواب الاعمال» و «عيون اخبار الرضا»، با سند معتبر از امام رضا (ع) روايت كرده است که " سعد بن سعد اشعري مي گويد: از امام رضا (ع)، درباره ی فاطمه، دختر امام موسي (ع) سؤال كردم. ایشان فرمودند: هر كس او را زيارت كند، براي او بهشت است." همچنین علامه مجلسي، از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمودند"

براي خدا حرمي است و آن مكه است و براي پيامبر (ص) حرمي است و آن مدينه است و براي اميرالمؤمنين (ع) حرمي است و آن كوفه است و براي ما اهل بيت حرمي است و آن قم است و زود باشد که دفن شود در آن، زني از فرزندان من كه اسم او فاطمه است. هر كس او را زيارت كند و در حق او عارف باشد، بهشت براي او واجب است. و اين خبر را امام صادق (ع) زماني فرموده است كه هنوز مادرش به او حامله نشده بود."

روایات بسیار، در این راستا وجود دارد که در این نوشته، مجال نقل آنها نیست. اما به طور مسلم، ایشان، یکی از مقامات عالی رتبه، نزد پروردگار هستند، که حضور ایشان در کشور ما، مایه ی افتخار است. به آن مقام والا و جایگاه رفیع، توسل جسته و می گوییم" یا وجیهه عندالله، اشفعی لنا عندالله"

ای بانوی اسلام، حضرت والا مقام، یا فاطمه المعصومه...

           تا قیامت حرمت، چون حرم فاطمه است   ******   زائرت شامل لطف و کرم فاطمه است

        هرکه در جان و دلش درد و غم فاطمه است   ******    پیش تو، در حرم محترم فاطمه است

پ/