به گزارش وارش نیوز ؛ دکتر بهرنگ اکرامی، در تشریح این خبر با اشاره به اهمیت این اقدام اظهار کرد: نصب این ردیاب‌ها گامی مهم در پایش علمی و دقیق وضعیت مرال‌ها پس از رهاسازی است و امکان بررسی رفتار، جابه‌جایی و میزان بقا در زیستگاه طبیعی را فراهم می‌کند.

وی با تأکید بر جنبه‌های نوآورانه این پروژه افزود: بومی‌سازی و تولید این ردیاب‌ها در داخل کشور، نقطه عطفی در پیوند میان علم دانشگاهی و مدیریت حیات‌وحش است و ارزش افزوده‌ای برای پروژه‌های حفاظتی به شمار می‌رود.

اکرامی خاطرنشان کرد: با تجهیز مرال‌ها به ردیاب و آماده‌سازی برای رهاسازی، مرحله دوم پروژه بازوحشی‌سازی مرال وارد فاز اجرایی خود شد و می‌تواند الگویی ملی برای احیای گونه‌های شاخص جنگل‌های هیرکانی محسوب شود.

وی پروژه بازوحشی‌سازی مرال را به عنوان یکی از نمادهای حیات‌وحش جنگل‌های هیرکانی، با هدف احیای جمعیت این گونه ارزشمند در زیستگاه‌های طبیعی دانست و گفت: این پروژه بر اساس دستورالعمل‌های اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت و با درنظرگیری شرایط منطقه‌ای اجرا می‌شود.

اکرامی به جزئیات فنی ردیاب‌ها اشاره کرد و افزود: ردیاب‌های نصب شده بر روی مرال‌ها توسط محققان دانشگاه تربیت مدرس طراحی و تولید شده‌اند. این ردیاب‌ها امکان پایش لحظه‌ای حرکات، رفتارهای زیستی و الگوهای جابه‌جایی مرال‌ها را فراهم می‌کنند. داده‌های جمع‌آوری شده به پژوهشگران کمک می‌کند تا درک بهتری از سازگاری این گونه با زیستگاه طبیعی داشته باشند و اقدامات حفاظتی بهینه را طراحی کنند.

به گفته دامپزشک معتمد محیط زیست مازندران، مرال(گوزن قرمز) به عنوان یکی از گونه‌های شاخص جنگل‌های هیرکانی، نقش مهمی در حفظ تعادل اکولوژیک این اکوسیستم منحصر بفرد دارد. جنگل‌های هیرکانی با قدمت ۲۵-۵۰ میلیون سال، از ارزشمندترین جنگل‌های جهان محسوب می‌شوند و زیستگاه ۲۹۶ گونه پرنده و ۹۸ گونه پستاندار هستند.

وی این پروژه را حاصل همکاری نزدیک بین اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران، دانشگاه تربیت مدرس و جوامع محلی عنوان کرد و افزود: چنین همکاری‌هایی نشان‌دهنده اهمیت مشارکت تمامی ذینفعان در حفاظت از گونه‌های در معرض تهدید است.

اکرامی یادآور شد: با موفقیت‌آمیز بودن مراحل اولیه این پروژه، برنامه‌ریزی برای انتقال چهار رأس مرال دیگر در سال دوم اجرای پروژه انجام شده است. همچنین تقویت روش‌های پایش علمی و گسترش مشارکت جوامع محلی در دستور کار قرار دارد.

گفتنی است،این پروژه نه تنها نقش مهمی در حفاظت از گونه مرال ایفا می‌کند، بلکه می‌تواند به عنوان الگویی موفق برای احیای دیگر گونه‌های در معرض تهدید در اکوسیستم‌های مختلف ایران مورد استفاده قرار گیرد.